I Ogólnopolska Konferencja świetlic socjoterapeutycznych i środowiskowych

W konferencji uczestniczyło 98 osób z różnych regionów Polski. Ważnym akcentem była możliwość spotkania osób pracujących w świetlicach, wymiany poglądów i doświadczeń. W ramach programu uczestnicy wysłuchali 6 wykładów oraz wzięli udział w zajęciach warsztatowych. Poniżej przedstawiamy naszych prelegentów oraz wybrane, krótkie fragmenty ich wypowiedzi.

Wiecej w dziale materiały szkoleniowe

Jednocześnie informujemy o przygotowywaniu do druku publikacji w której będą zawarte pełne treści wszystkich wykładów. Wydawnictwo będzie do nabycia za pośrednictwem Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Skrawek Nieba” w Częstochowie – informacje pod adresem - Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

(...)”Po stronie terapeuty było kiedyś takie przekonanie, że cała sprawa zależy od jego potencji czy możliwości. I były takie wzory terapeutów do naśladowania, którzy wszystko mogą i robią to rewelacyjnie, błyskotliwie, skutecznie, super. Ja tkwię w tym środowisku od ćwierć wieku i powiem Państwu, że jest to nieprawda. Nie ma idealnych terapeutów i nigdy nie było tak naprawdę. Aczkolwiek z perspektywy powierzchownej cuda się zdarzają także w psychoterapii, ale tylko na krótki czas. Takie wyobrażenie cudownego terapeuty jeszcze w niektórych kręgach pokutuje. Nadal wśród socjoterapeutów, psychoterapeutów modne jest szukanie nowych metod pracy, dlatego w niektórych środowiskach ludzie „się rzucają” na wszelkie nowe kursy, szkolenia w nadziei, że nauczą się czegoś takiego co pomoże tym dzieciom. Propozycja pracy oparta na kontakcie emocjonalnym w tym wymiarze jest niezwykle frustrująca dla socjoterapeutów, gdyż socjoterapeuta musi dojść do punktu w którym poznaje bezradność w swojej pracy. Każdy dłuższy kontakt zawodowy socjoterapeutyczny, psychoterapeutyczny z pacjentem trudnym, który jest kontaktem żywym emocjonalnie, doprowadza terapeutę do punktu bezradności. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości, ponieważ cierpienie człowieka mieści w sobie obszar impulsów trudnych, agresywnych, depresyjnych. Każdy kto na co dzień pracuje z dziećmi i z młodzieżą, przez parę godzin w tygodniu, obcuje w takim właśnie klimacie emocjonalnym”. (...)

fragment wykładu „Teoretyczne perspektywy w rozumieniu kontaktu teoretycznego w pracy pedagooga i socjoterapeuty” wygłoszonego w Częstochowie w dniu 08.09.2006r przez Janusza Kitrasiewicza

(...) „to co jest jednoznaczne, co wie każdy kto pracuje z dziećmi i o czym mówili Janusz Kitrasiewiczi, Maciej Wilk przede mną, to to, że tzw empatyczny kontakt niesie ze sobą poważne konsekwencje. Jeśli mamy wejść w empatyczny kontakt z drugim człowiekiem to my niejako musimy wejść w jego świat, świat dziecka, które jest bite, poniżane, w świat w którym ojciec bije a matka się prostytuuje, jest bieda, czyli w świat dzieci z którymi macie państwo w pewnej mierze kontakt. Dziecka, którego świat wewnętrzny nie jest poukładany, bezpieczny, z poczuciem, że jest kochane, że świat będzie jego potrzeby generalnie zaspakajał lub go czasami sfrustruje. A co to oznacza proszę państwa? Oznacza kontaktowanie się w sobie z bardzo trudnymi emocjami, że jest to poniekąd zejście do poziomu przeżywania świata, przynajmniej częściowo podobnego do tego dziecka. Jeśli mamy to robić terapeutycznie jeśli mamy pomagać to możemy zejść do poziomu tego dziecka, a następnie powiem to obrazowo, pomóc mu z tego poziomu wychodzić w kierunku świata, którego ono nie zna. Ale to jest coś co my jako terapeuci uczymy się przez lata teoretycznie, praktycznie przechodząc własną terapię i później superwizując swoją pracę i jest to coś co nikt nie uczy żadnego nauczyciela w Polsce i żadnego pedagoga w Polsce też nie uczy, a się tego od nich wymaga”.(...)

fragment wykładu „Interwencja terapeutyczna w pracy pedagooga szkolnego” wygłoszonego w Częstochowie w dniu 08.09.2006r przez Macieja Wacholca

mgr Ireneusz Pyzik

psycholog,

certyfikowany psychoterapeuta Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego,

kierownik merytoryczny pracy terapeutycznej Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Skrawek Nieba”

mgr Janusz Kitrasiewicz

kierownik Szkoły Psychoterapii Psychodynamicznej w Krakowie - psycholog, superwizor Sekcji Treningu Interpersonalnego oraz Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, jako psychoterapeuta pracuje od 1980;

dr Jeremi Kośmicki

psychiatra, certyfikowany psychoterapeuta Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego,

mgr Maciej Wilk

kierownik Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego, psycholog, certyfikowany psychoterapeuta Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, superwizor Sekcji Treningu Interpersonalnego PTP, jako psychoterapeuta pracuje od 1990;